برخي از روايات درخصوص گريه بر امام حسين(ع) عبارت است از:
1.امام معصوم (ع) فرمود:«هرچه چشمي درروز قيامت به سختي ها، گريان است؛ مگر چشمي كه برامام حسين (ع) گريسته باشد، اين چشم خندان و بشاش است».(الخصائص الحسينيه، ص140)
2.امام رضا(ع) مي فرمايد: «گريه بر امام حسين(ع) گناهان بزرگ را محو مي كند».(مسند امام رضا(ع)، ص140)
3.امام صادق (ع) مي فرايد: «كسي كه يادامام حسين(ع) به مقدار بال مگسي، اشك از چشمانش جاري شود؛ ثوابش بر خداوند است و خداوند به كمتر از بهشت براي او راضي نمي شود.»(بحارالنوار، ج44، ص291)
4.ازامام معصوم (ع) نقل شده است:«هركه بگريد يا بگرياند يا حالت اندوه و گريه داشته باشد، برمصيبت امام حسين(ع) بهشت براي او واجب مي شود».(الخصائص الحسينيه، ص142)
5.امام رضا (ع) مي فرمايد:«... پسر شبيب! اگر ميخواهي براي چيزي گريه كني، پس براي امام حسين(ع) گريه كن كه او را ذبح كردند؛ چنان كه گوسفند را ذبح مي كنند... پسر شبيب! اگر براي حسين چنان گريه كني كه اشك هايت بر گونه هايت جاري شود، خداوند همه گناهان كوچك و بزرگ تو را مي آمرزد، اندك باشد يا بسيار...».(بحاالانوار، ج44، ص285) در مورد حكمت گريه بر امام حسين (ع) مطالبي بيان شده كه به نظر مي رسد به تنهايي صحيح نباشد؛ ازجمله:
الف:گريه ذاتاً خوب سبب پالايش روح است؛ كه اين پالايش روحي در مجالس عزاداري امام حسين(ع) بيشترين ثمر بخشي را دارد.
ب.گريه بر امام حسين (ع) به عنوان تشكر وسپاس ازاو است؛ كه اين پالايش روحي در مجالس عزاداري امام حسين (ع) بيشترين ثمربخشي را دارد.
ج.امام حسين(ع) از گريه ما بهره مند مي گردد؛ از آنجا كه با گريه به رشد معنوي مي رسيم و واسطه اين فيض ياد امام حسين(ع) است درنتيجه به مقامات آن حضرت نيز اضافه مي شود.
د. برخورداري از ثواب و شفاعت؛ اين فرائد هرچه براساس بعضي تحليل هاو روايات در حد خود صحيح است؛ ولي آيا نمي توان حكمت مهمتر، با ارزش تر و فراتر از معاملات اين چنيني، در وراي گريه در نظر گرفت تا مجبور شويم حكمت گريه بر امام حسين(ع) را يك شفاعت و ثواب و يا تشكر، منحصر و محدود سازيم؟!
با توجه به آنچه كه در حقيقت گريه رشد روحاني و تقوا و نيز فلسفه عزاداري امام حسين (ع) مطرح است؛ مي توان گفت حكمت گريه بر ابا عبدالله دو امر مهم و اساسي است كه هر يك به نوبه خود اثر وضعي خاصي بر جاي مي گذارند:
يكم.بعد اخلاقي؛ چنان كه روشن است، گريه ارزشي در فرهنگ شيعي اولاً، گريه اي است كه موجب رشد تعالي و رشد روح است و ثانياً سر چشمه آن معرفت است. گريه بر امام حسين(ع) يا به جهت ياد كردن غم و اندوه از دست دادن عاشق حقيقي خداوند متعال است كه تجلي گاه اوصاف الهي بود و مومنان، بوي گل را از گلاب او استشمام مي كردند.
چون كه گل رفت و گلستان شد خراب بوي گل را از كه بوييم، از گلاب
و يا به دليل عقب ماندگي روحي و نداشته هاي خود، در مقابل مناقب و فضايل آن بزرگوار و ياران باوفايش است. در واقع گريه بر اين است كه حبيب بن مظاهر كه بود و چه داشت و من كيم و چه در كف دارم؟ اشك ريختن بر علي اكبر، ناله بر خود است كه آن جوان رشيد چه فضايلي را دارا بود و من تا چه اندازه آن خصلت ها را دارم؟ و ...
اگر گريه ما را اين منشاء دور است، بايد بكوشيم اشك و آه خود را به اين سمت سوق دهيم تا بر اثر آن، روحمان تعالي يابد. در حقيقت اين گريه، نشان دادن دردي است كه انسان را به حركت و جوشش وا مي دارد تاخود را به آن درجه از كمالات برساند و اين چنين اشكي انسان ساز است.
دوم. بعد اجتماعي؛ اگر گريه بر ابا عبدالله (ع) از سر معرفت باشد و منشاء آن نيز بعد اخلاقي اين حركت باشد؛ قطعاً اين حزن و اندوه، پس از آنكه موجب تحول دروني انسان گرديد، زمينه را براي تحولات اجتماعي فراهم مي سازد. وقتي گريه بر امام حسين(ع) گريه اي در جهت تعالي روح شد و موجب گرديد كه آدمي در فضايل اخلاقي و فردي خود، تامل و تجديد نظر كند؛ قطعاً اين تحول دروني، زمينه را براي ساختن در راستاي اهداف متعالي اسلام فراهم خواهد ساخت.
زماني كه انسان متوجه شد كه حضرت ابا عبدالله (ع) براي چه، چرا و چگونه دست به قيام زد و آن اثر جاودانه را بر قلم خون، بر صفحه تاريخ نگاشت و با اين معرفت بر اثر گريه درونش متحول گرديد؛ اين تغيير بر عرصه جامعه نيز كشيده مي شود و او مي كوشد تا جلوي فساد و انحراف دين را گرفته و آزادي، جوانمردي و دينداري را نه تنها در روح خود، بلكه در جامعه نيز حكم فرما سازد.
به بيان ديگر، در واقع گريه بر ابا عبدالله (ع)، با يك واسطه زمينه را براي حفظ آرمان هاي آن حضرت و پياده كردن آن فراهم مي سازد و به همين دليل ميتوان گفت: يكي از حكمت هاي گريه بر امام حسين (ع)، ساختن جامعه بر اساس الگوي ارائه شده از سوي او است و شايد مراد از اين كه گفته مي شود:« ان الاسلام بدوه محمدي و بقائه حسيني» همين باشد كه بقاي مكتب اسلام – خصوصاً تشيع – وام دار گريه بر امام حسين (ع) است.
منبع:http://www.tebyan-ardebil.ir
نظرات شما عزیزان: